Rozdział 5

Louis zaparkował na podjeździe, a ja nawet na niego nie czekając wysiadłam z samochodu i ruszyłam w stronę domu. Otworzyłam drzwi i ściągnęłam buty oraz kurtkę. Od razu udałam się do salonu, gdzie najprawdopodobniej siedzieli teraz chłopcy. No i się nie myliłam. Siedzieli, a raczej leżeli na kanapie, z nogami na drugim. Dziwnie to wyglądało i nie mogłam zrozumieć jak oni się tam pomieścili, ale teraz to był najmniejszy problem.

-Ekhemm..- odchrząknęłam by zwrócili na mnie wreszcie uwagę, no i tak też się stało. Wszystkie oczy zwróciły się w moją stronę. Uśmiechnęłam się szeroko i czekałam na jakiekolwiek pytanie, bo wiedziałam, że bez tego się nie obędzie.

-To jak tam film? –spytał Liam

-Straszny. Lepiej nie przypominaj –zaśmiałam się, ale mówiłam zgodnie z prawdą.

-A na jakim byliście? –dopytywał Niall

-Nie pamiętam tytułu, bo byłam zbyt przestraszona, ale horror

-Zdążyłem się domyślić –zabrał ponownie głos Niall

-Czyli jednak jesteś mądry

-Nie wątpliwie, gorzej z tobą

-Też Cię kocham

Naszą konwersację, przerwał wchodzący do pokoju Louis

-Myślałem, że tylko mnie –powiedział, objął mnie ramieniem i pocałował w policzek, który od razu zrobił się ciepły

-Myślenie to nie jest twoja dobra strona, niestety –odparłam i wyślizgnęłam się z pod jego ramion –to ja pójdę do siebie. Bawcie się dobrze!

-Wrócisz? –Niall..

-Jasne. Tylko wezmę kąpiel –już chciałam wychodzić, ale przypomniała mi się bardzo istotna rzecz- a i zróbcie kolację. Ma być dobre! –no i po tych słowach na dobre opuściłam pomieszczenie. Od razu skierowałam się w stronę schodów, po których doszłam na górę i zderzyłam się z ojcem

-I jak film? –złapał mnie za ramiona, bym się nie przewróciła i spytał.

-Zapytaj chłopaków, oni ci odpowiedzą. Teraz idę wziąć kąpiel –szybko powiedziałam, dałam mu całusa w policzek i pobiegłam do siebie. Zamknęłam drzwi i wyciągnęłam z szafki swoją piżamkę. Następnym moim przystankiem była łazienka, gdzie wzięłam kąpiel i ubrałam się w wcześniej przygotowane rzeczy. Gotowa opuściłam ją, a zaraz potem także swój pokój. Schodząc po schodach, zalogowałam się na tt i napisałam tweeta:

„Świetny wypad do kina! Chętnie to powtórzę!”

A zaraz po tym schowałam go do kieszeni i weszłam pewnym krokiem do salonu. Chłopacy siedzieli prawie w takiej samej pozycji co wcześniej, lecz nie było z nimi Louisa i Harrego. Omijając ich poszłam do kuchni, no i tam ich zastałam. Robili kolację, tak jak o to prosiłam. Uśmiechnęłam się i nim zdążyli się zorientować, że tu jestem wyszłam. Usiadłam wygodnie w fotelu i tak jak reszta chłopaków wpatrywałam się w telewizor.

-Gdzie tata? –zapytałam bo go tu nie było. Dziwi mnie, że z nimi mieszka a praktycznie nie spędza czasu.

-Na górze. Pewnie znowu coś załatwia. Co jak co, ale twój tata jest bardzo pracowity –odpowiedział mi Zayn, a ja tylko się do niego uśmiechnęłam. Nie miałam więcej pytań.

W pokoju było bardzo ciemno i nudno. To co chłopaki puścili było głupie i nieciekawe. Nie wiem jak mogą to oglądać. Na całe szczęście tą nudę przerwali Harry i Lou. Weszli do pokoju, zapalili światło i położyli kanapki na stole. Następnie wrócili się jeszcze po herbaty. Kiedy już razem siedzieliśmy zaczęliśmy jeść. Byłam strasznie głodna, bo tym popcornem to się nie najadłam ani trochę, a na niczym innym nie byliśmy. Nawet nie wiem czemu tego nie zaproponowałam. Tak wyszło. Byłam w zbyt wielkim szoku.

-Mam pomysł –ciszę przerwał Harry. Każdy na niego spojrzał i czekał na dalszą część.

-Każdy wie, że twoje pomysły nie wróżą nic dobrego –powiedział Louis, lecz Harry chyba w siebie nie zwątpił.

-Ale ten jest fajny

-No to mów

-Mamy teraz tydzień wolny. Nigdzie nie wychodzimy ani nic, to może zrobimy sobie wypad do lasu? Będziemy mieszkać w namiotach! Fajne, nie?

-Hmm…plan niezły, ale te namioty? Wcale mnie nie przekonują –podsumował Zayn

-No to możemy wybrać takie miejsce, gdzie są domki –dalej stawiał na siebie Hazza

-Ja tam bardziej się boję tego, że będę musiała być z pięcioma chłopakami, sama w lesie –powiedziałam i oparłam się o oparcie fotela.

-To da się załatwić. Albo pojedzie z nami twój tata, albo dziewczyna Zayna, albo Liama –powiedział Harry

-Moja odpada. Nie ma czasu –powiedział Liam i wykonał podobną czynność do mojej.

-Jeszcze Parrie. To jak Zayn? –ponownie Hazza

-Jasne, spytam

-To świetnie! Kiedy jedziemy? Jutro wieczorem? –szczęśliwy Harry już nie mógł się doczekać. Cieszył się jak dziecko z nowej zabawki.

-Zobaczymy jeszcze jak tam z Perrie i czy znajdziemy w ogóle jakieś miejsce, gdzie będzie można wynająć jakieś domki –oczywiście trzeba o tym także pomyśleć i Liam doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Podobnie jak ja.

Nagle usłyszałam swój telefon. Szybko go wyjęłam. Wiadomość od Nathana.

Przecież planujemy wyjazd, a jestem pewna, że jak będzie dobrze i będziemy mogli jechać, to już jutro nas tu nie będzie. 

Chłopaki dalej gadali o tym, jaki to świetny plan. A ja czekałam na następną wiadomość. Bardzo go lubię, mimo, że nie znam za bardzo. Ale to chyba nie problem, prawda? Można się poznać. Przykro mi, że nie mogę się z nim jutro spotkać, ale innym razem. 

No i na tym się skończyła się nasza `rozmowa`. Było już późno, więc poszłam spać. Chłopaki chyba uczynili to samo, tylko dlatego, że byli wniebowzięci. Ten pomysł Hazzy naprawdę im się spodobał i chcieli go jak najszybciej zrealizować. 

*następny dzień*
Obudziłam się i próbowałam wyjść spod kołdry, jednak zimno które panowało w pokoju mi na to nie pozwalało. Ciepła kołdra doskonale współgrała z moim ciałem, a ja nie chciałam tego psuć. Jednak zdawałam sobie sprawę, że jest to niemożliwe, dlatego złapałam za swój telefon i sprawdziłam godzinę. 11:23. Chyba z tego całego leżenia nic nie wyjdzie, więc wstałam i podeszłam do szafy. Wyciągnęłam pierwszy lepszy zestaw na dzisiaj i ruszyłam do łazienki. Wykonałam poranną toaletę i gotowa zeszłam na dół. Chłopaki siedzieli w salonie, a ja poszłam do kuchni. Zrobiłam śniadanie i po zjedzeniu poszłam do nich. Usiadłam wygodnie w fotelu i spojrzałam na każdego. Czekałam na jakąkolwiek reakcję z ich strony. Co nie nadchodziło. Liam i Harry siedzieli wpatrzeni w telewizor. Louis wyszedł bo zadzwonił jego telefon, Zayn pisał sms, a Niall zaglądał mu przez ramię.

-To jak? Jedziemy na ten cały biwak? –w końcu spytałam i dzięki temu, każdy zwrócił swoją uwagę na mnie.

-Jasne. Trzeba tylko załatwić domki –odpowiedział mi Harry

-A Perrie jedzie? –zwróciłam się do Zayna. Chciałam ją poznać, to po pierwsze, nie chciałam być tam jedyną dziewczyną, to po drugie.

-Tak jedzie

-To możecie wszystko załatwiać –uśmiechnęłam się do nich- a ja teraz pójdę na spacer

Wstałam ze swojego miejsca i ruszyłam w stronę drzwi. Nie wiem czemu akurat teraz naszła mnie taka chęć. Ubrałam kurtkę i zabrałam się za buty i wtedy usłyszałam jego głos. Ciarki przeszły mi po plecach, ale wiedziałam, że dalej rozmawia przez telefon

-Czy to coś ważnego? Jakoś nie widzę potrzeby by się spotykać- odpowiedział i chwila ciszy- A co powiedzą reporterzy jak nas zobaczą? Nie wiem czy wiesz, ale mam dziewczynę- jak to miło zabrzmiało. Byłam ciekawa z kim rozmawia. Na pewno jest to dalsza osoba, bo kłamie. –No dobrze. Zaraz będę –to były jego ostatnie słowa i –jak sądzę- się rozłączył. Poprawiłam swoją grzywkę, a Lou wszedł na korytarz, tak, że go zobaczyłam. Uśmiechnęłam się, a on był trochę zdziwiony, zmieszany.

-Wychodzisz gdzieś? –zapytał

-Tak. Chcę się trochę przewietrzyć –odpowiedziałam, a on tylko się blado uśmiechnął i przeszedł koło mnie. Ubrał się i wyszedł z domu. Śpieszył się gdzieś. Tylko gdzie? Z kim się umówił? 

______________________________________________________

Wiem, że nie jest najlepszy i chyba też nie za długi, ale nie miałam ostatnio czasu, weny...nic. Nie miałam nawet ochoty na napisanie go. Nie wiem czemu. Ostatecznie dzisiaj się za niego wzięłam i dokończyłam. :) Mam nadzieję, ze to coś wam się spodoba :)  

    Wczoraj byłam na urodzinach u przyjaciółki. Nocowałam u niej. Dzisiaj ma urodziny, więc wszystkiego najlepszego! ;* 

            Do następnego ;**